spaczyć

spaczyć
{{stl_3}}spaczyć {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}spaʧ̑ɨʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_31}}I. {{/stl_31}}{{stl_26}}vt {{/stl_26}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}1) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}wykrzywić{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_33}}przedmiot {{/stl_33}}{{stl_14}}verformen{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}verbiegen {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}2) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_27}}przen {{/stl_27}}{{stl_13}}wypaczyć{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_33}}charakter {{/stl_33}}{{stl_14}}verderben {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_31}}II. {{/stl_31}}{{stl_26}}vr {{/stl_26}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}wykrzywić się{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_40}}mebel: {{/stl_40}}{{stl_14}}sich {{/stl_14}}{{stl_53}}+akk{{/stl_53}}{{stl_4}} {{/stl_4}}{{stl_14}}verformen{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}sich {{/stl_14}}{{stl_53}}+akk {{/stl_53}}{{stl_14}}verbiegen {{/stl_14}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • spaczyć — dk VIb, spaczyćczę, spaczyćczysz, spacz, spaczyćczył, spaczyćczony «spowodować wykrzywienie, wygięcie czegoś, zwykle drewnianego; wypaczyć, wykrzywić» Wilgoć spaczyła podłogę. przen. Spaczyć dziecku charakter niewłaściwym wychowaniem. spaczyć się …   Słownik języka polskiego

  • spaczyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. paczyć (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • paczyć się – spaczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyginać się, zmieniać swój kształt na niepożądany (najczęściej o drewnie) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drzwi namokły i spaczyły się. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • popaczyć — dk VIb, popaczyćczy, popaczyćczył, popaczyćczony «spaczyć, wykrzywić jedno po drugim, spaczyć coś w wielu miejscach; powykrzywiać, pokoślawić, powykręcać» Popaczone meble, ściany. popaczyć się «o większej liczbie czegoś: spaczyć się; ulec… …   Słownik języka polskiego

  • charakter — m IV, D. u, Ms. charaktererze; lm M. y 1. «właściwy danemu człowiekowi zespół względnie stałych podstawowych cech psychicznych, określających jego stosunek do rzeczywistości, motywację jego czynów i przyjmowany system wartości oraz wynikające… …   Słownik języka polskiego

  • porozchodzić się — dk VIa, porozchodzić siędzi się, porozchodzić siędził się 1. «o większej liczbie osób: odejść (kolejno) w różne strony, rozejść się» Goście porozchodzili się do domów. 2. «o kilku, wielu rzeczach: spaczyć się, rozsunąć się» Deski w podłodze się… …   Słownik języka polskiego

  • paczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, paczyćczę, paczyćczy, paczyćczony {{/stl 8}}– spaczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować wyginanie się czegoś (najczęściej drewna) : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • porozchodzić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, porozchodzić siędzi się, porozchodzić siędzimy się, porozchodzić siędzą się, porozchodzić sięchodźmy się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o osobach przebywających razem w jakimś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”